تأثیر عوامل فیزیوگرافی بر ساختار جست گروههای بلوط در جنگل باباکوسه علیا، استان کرمانشاه

جست یکی از مکانیسم­های مهم تجدیدحیات طبیعی جنگلهای بلوط در نواحی تخریب یافته می­باشد. در مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تأثیر عوامل فیزیوگرافی (ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت و شکل زمین) بر ساختار جست­گروهها، قسمتی از جنگلهای متعلق به سامان عرفی روستای بابا­کوسة علیا در استان کرمانشاه به مساحت 430 هکتار انتخاب گردید. سپس تعداد 84 قطعه‌ نمونة مربعی شکل 16 آری با استفاده از شبکه آماربرداری به روش منظم - تصادفی در سطح جنگل پیاده و مشخصه‌های کمی جست­گروه شامل ارتفاع حداکثر، تعداد جست، سطح تاج و سطح مقطع اندازه­گیری و محاسبه گردیدند. به‌منظور بررسی نقش عوامل فیزیوگرافی در کل پنج طبقة ارتفاعی، سه طبقة شیب، چهار طبقة جهت‌های اصلی و سه طبقة فرم زمین در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که برودار گونة غالب منطقه می­باشد و تعداد متوسط جست در هر جست­گروه بلوط 9/5 می­باشد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تغییرات ارتفاع از سطح دریا بر ویژگیهای ساختاری جست­گروه­ها (تعداد جست در هکتار، سطح تاج، ارتفاع حداکثر و سطح مقطع) تأثیرگذار است و با افزایش ارتفاع از سطح دریا تعداد جست­ها کاهش می­یابد. متغیرهای تعداد جست در هکتار و سطح تاج جست­گروه در طبقات مختلف شیب اختلاف معنی­داری در سطح 1% دارند، ولی در مورد سایر عوامل در طبقات مختلف شیب، ارتباط معنی­داری وجود ندارد. تجزیه واریانس تعداد جست و جهت جغرافیایی نیز نشان می‌دهد که اختلاف معنی­داری در سطح 1% بین آنها موجود می­باشد، ولی سایر عوامل ساختاری با تغییر در طبقات جهت، اختلاف معنی‌داری نداشتند. همچنین بین مشخصه­های کمی مورد مطالعه در سه فرم زمین شامل یال، دره و دامنه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. بیشترین تعداد جست در هکتار در طبقة ارتفاعی 1700-1600 متر، طبقة شیب 12-0 درصد، جهت شرقی و در فرم دره مشاهده گردید.